Kwestie wyznaniowe w debacie konstytucyjnej Sejmu Ustawodawczego (1919–1921)

Podczas debaty konstytucyjnej prowadzonej w latach 1919–1921 szczególnie wiele dyskusji i kon­trowersji wywoływały kwestie wyznaniowe. Koncepcjom lewicy całkowitego oddzielenia Kościoła od państwa prawica przeciwstawiała perspektywę rzymskokatolickiego jako panującego. W uchwalonej Konstytucji marcowej znaleziono formułę kompromisową, zmierzającą do zachowania zasady równouprawnienia wyznań, przy podkreśleniu szczególnej pozycji katolickiego. Wprowadzając podział na wyznania przez państwo akceptowane nieuznane, tej pierwszej grupie Konstytucja odmiennie określiła autonomię Szczegółowy zakres uprawnień miał uregulować konkordat ze Stolicą Apostolską. rozwiąza­niach konstytucyjnych nawiązujących modelu świeckiego znalazły się m.in. zasada wolności sumie­nia oraz bez względu wyznanie. nie zrealizowano też postulatu prawicy, aby urząd prezydenta piastował tylko Polak-katolik. Do wprowadzono artyku­łu o szkole wyznaniowej, ale utrzymano obowiązek religii szkołach państwowych samorządowych. Efektem z lat był kompromis ideowo-ustrojowy – ani ugrupowania prawi-cowe, lewicowe zdominowały 17 marca 1921 r. ustawy zasadniczej. Sytuacja ta stanowiła źródło licznych politycznych konfliktów dążeń rewizji marcowej.